Rada Miasta Mława na posiedzeniu 18 grudnia 2018 r. uchwaliła, że rok 2019 będzie obchodzony w Mławie jako Rok Wojciecha Piechowskiego - polskiego malarza, którego korzenie wywodzą się z okolic Mławy.
Z wnioskiem o ustanowienie w Mławie roku 2019 Rokiem Wojciecha Piechowskiego wystąpiła mławska organizacja - Towarzystwo Miłośników Twórczości Tekli Bądarzewskiej.
23 kwietna 2019 r. roku (Dzień Patrona Miasta św. Wojciecha) minie 170 lat od urodzin Wojciecha Piechowskiego nieopodal Mławy w Nosarzewie Borowym.
Wojciech Piechowski był pierwszym dzieckiem Michała i Elżbiety Piechowskich, wywodzących się mławskiej szlachty. Ukończył szkołę podstawową w Mławie oraz gimnazjum we Włocławku. W latach 1869 – 1871 uczęszczał do Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie zaprzyjaźnił się z Józefem Chełmońskim i Antonim Adamem Piotrowskim. W latach 1873 - 1875 uczył się w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium oraz w monachijskiej pracowni Józefa Brandta. Debiutował obrazem „Zielone Świątki” w 1874 r. na wystawie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Obraz wzbudził bardzo duże zainteresowanie krytyki artystycznej, otrzymał za niego stypendium, które umożliwiło mu pozostanie w Monachium do 1875 r.
Po powrocie do kraju osiedlił się w rodzinnym Nosarzewie. W 1877 r. ożenił się z Aleksandrą Olszewską i przeniósł się na własne gospodarstwo na terenie Nosarzewa. Okres pobytu w Nosarzewie dzielił artysta między zajęciami w gospodarstwie, a twórczością malarską. Z tego okresu pochodzą obrazy - „Maria Magdalena” dla kościoła w Szydłowie.
Piechowski był wielokrotnie nagradzany m.in. za obraz „Droga i życie nasze”, który otrzymał brązowy medal na Międzynarodowej Wystawie w Paryżu w 1889 r. oraz w Berlinie w 1891 r. Obraz był też nagrodzony w Chicago w 1892 r. oraz Międzynarodowej Wystawie Zimowej w San Francisco w roku 1894, na której zdobył dwa brązowe medale. Obecnie obraz „Droga i życie nasze” znajduje się w kościele Il Gesu przy Girard Avenue w Filadelfii.
Inny obraz „Rezurekcja” nagrodzony został srebrnym medalem na Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Paryżu w 1900 r. W 1905 r. pomagał znanemu warszawskiemu rzeźbiarzowi sakralnemu Piusowi Welońskiemu przy tworzeniu stacji Męki Pańskiej dla Jasnej Góry. Wiele podróżował, między innymi odwiedził Romana Szwoynickiego w jego majątku w Radach na Litwie. Wraz z Józefem Chełmońskim, Janem Stanisławskim i Konstantym Górskim gościł u Włodzimierza Tetmajera w Bronowicach pod Krakowem. Wielokrotnie bywał i nawet mieszkał u Józefa Chełmońskiego w Kuklówce. Zginął w wypadku 13 listopada 1911 r. w przededniu objęcia nowej posady w majątku Skłóty koło Kutna, barona Stanisława Dangla.
W zbiorach Muzeum Ziemi Zawkrzeńskiej w Dziale Sztuki prezentowanych jest aktualnie dziewiętnaście obrazów Wojciecha Piechowskiego, między innymi „Portret chłopa w stroju Tyrolskim” (Monachium), „Za chlebem”, „Puszczyk”, „Dziewczynka przy biurku” (portret córki), „Myśl”, „Portret dziewczyny”, „Scena w karczmie” z cyklu pan Twardowski, szkic do obrazu „Marsz pogrzebowy” i kilka innych.
W dziale znajduje się również portret Wojciecha Piechowskiego, autorstwa Romana Szwoynickiego.
Poza obrazami w salach znajdują się stylowe meble i liczne bibeloty z epoki. Najciekawsze to: osiemnastowieczne biurko damskie, pochodzące z dworu w Nosarzewie Borowym należące do babci artysty oraz dwa portrety pochodzące również z dworu: portret Andrzeja M. Piechowskiego chorążego kawalerii narodowej z XVIII w. i portret szambelana królewskiego Ignacego Piechowskiego z 1806 r.